น้องๆ มีความฝันมั้ยค่ะ
ตอนเด็กๆ พี่เอหาเงินได้ครั้งแรกในชีวิต 1 บาท ตอนอายุ 3 ขวบค่ะ
คุณยายปลุกตอนตี 4 ไปกับคุณยาย เดินออกจากบ้าน มือข้างนึงถือเสื่อ อีกข้างคุณยายจูงมือและหาบขนมไทย กลิ่นหอมๆ ในความมืดที่หนาวเหน็บ พี่เองอแงและง่วงมาก ปูนเสื้อแล้วนอนตักคุณยายเลยค่ะ อุ้นอุ่น ถามคุณยายว่า เราจะกลับตอนไหน คุณยายบอกว่า....เมื่อขายขนมหมดแล้ว
โอ้..... เด้ง ตื่นเลยค่ะ มันอัตโนมัติมากๆ เพราะไม่อยากหนาว เลยตะโกน ขนมมั้ยค่ะ 4 ห่อ 1 บาทค่ะ
เช้ามืดที่อากาศหนาวๆ ควันออกปาก มีเสียงเด็กตัวเล็กๆ เสียงเจี้ยวแจ้ว ทุกคนหันมามองตามเสียงนั้น และช่วยอุดหนุน ทุกคนที่ซื้อก็ยิ้มพร้อมจ่ายเงินและหยิกที่แก้มด้วยความเอ็นดู มีคุณยายคนนึงยื่นเงินให้พี่เอ 1 บาท
ว้าว.....ยายให้หนู ที่หนูเป็นเด็กน่ารัก ช่วยคุณยายขายขนม.....555555
ดีใจมากๆ กระโดดโลดเต้น ด้วยความสุข คุณยายพี่เอเลยเอาหนังยางมัดเงิน 1 บาทที่เสื้อ ตอนนั้นรู้สึกได้เลยมันมีความสุขมาก และบอกยายว่า เอจะเป็นแม่ค้าเหมือนคุณยาย เอจะขายของเพื่อช่วยคุณยาย
คุณยายทำขนมเอช่วยขายค่ะ
ไม่นานก็ขายหมด กระโดดโลดเต้น เดินกลับบ้านตัวเบา แล้วคุณยายก็ทอดหมู ทานกับข้าวเหนียวร้อนๆ อร่อยมากๆ พี่เอบอกคุณตา คุณพ่อ คุณแม่ และน้าๆ เอจะเป็นแม่ค้า เอชอบขายของ.....55555
เมื่อกลับมาสงขลา พี่เอก็ไปช่วยคุณย่า ขายผักที่ตลาดสดทรัพย์สินในวันเสาร์ ขายผัก 4 กำ 1 บาท ด้วยเสียงที่แจ๋วแว๋ว ขายดีเชียวค่ะ ทุกครั้งที่มีคนมาซื้อ จะต้องมาหยิกแก้มด้วยความเอ็นดู พี่เอก็จะได้เงิน 1 บาท คุณย่าก็เอาหนังยางมารัดที่เสื้อเหมือนเคย และได้ทานข้าวเหนียวไก่ทอด เป็นค่าเหนื่อยของหลานตัวน้อย
สัญชาตญาณ ความเป็นแม่ค้าจึงเริ่มต้นขึ้นเมื่ออายุ 3 ขวบค่ะ
พี่เอไม่มีเพื่อน เพราะรู้สึกว่าเราโตเป็นผู้ใหญ่ เราหาเงินได้ จริงจังกับการหาเงินมากๆๆ รู้สึกว่าอยากได้เงินต้องมีของแลกเปลี่ยน พี่เอฝึกการขายไปเรื่อยๆ และเริ่มมีธุรกิจของตัวเองตอนขึ้น ป.2
คุณพ่อซื้อบ๋วยเค็มมาให้ 1 ถุง เปิดเทอมขึ้น ป.2 พี่เอย้ายมาอยู่โรงเรียนวิเชียรชม มีเพื่อนใหม่ วันแรกของการเรียน คุณครูให้ทุกคนพูดหน้าห้อง แนะนำตัวโตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร......
เด็กหญิงอัจฉราภรณ์ ดียิ่ง.....โตขึ้นหนูจะเป็นอะไรค่ะ
หนูจะเป็นแม่ค้า ขายของไปทั่วโลก.....5555555
ทั้งห้องหัวเราะ คงเป็นคำตอบที่ตลกมากๆ พี่เอยิ้มและหัวเราะกับเพื่อนๆ แต่ก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่พูดหลอกนะ แค่รู้สึกว่าอยากเป็นแม่ค้า อยากขายของ อยากมีเงินเยอะๆ
เที่ยงวันนั้นพี่ก็เริ่มเป็นแม่ค้า.....เอาบ๋วยเค็ม 2 เม็ดที่ห่อกระดาษทิชชู่ ออกมาให้เพื่อนๆ ลองชิม ให้กันคนละนิด เพื่อนๆ ได้ชิมกันทุกคน.....นึกถึงตอนนั้นก็ขำ บ๋วยเค็มน้ำลายทั้งนั้น......55555
เพื่อนๆ ทุกคนถามว่าซื้อที่ไหน เม็ดกี่บาท ซื้อจากมาเลเซียพ่อซื้อให้ เรามีเอามาให้ เม็ดละ 1 บาท เพื่อนๆ ก็บอกใครเอาบ้าง มี 3 เม็ดนะ เช้าวันรุ่งขึ้นพี่เอก็เอาบ๋วยเค็ม มาให้เพื่อน ได้เงินมา 3 บาท พี่เอก็เอาบ๋วยเค็ม 2 เม็ดมาให้เพื่อนคนอื่นๆ ที่ไม่เคยลองชิม.....55555
เพื่อนๆ ชอบมาก ตอนเป็นเด็กไม่รู้เลย พี่เอทำไปได้ยังงัย ขายบ๋วยเค็ม 3 เม็ด เอาบ๋วยเค็ม 2 เม็ดให้เพื่อนๆ ชิม ทำแบบนี้ทุกวันในช่วงเที่ยงหลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว
วันนึงคุณครูเรียกพี่เอไปพบและยื่นซองขาว ให้เอาจดหมายไปให้คุณพ่อคุณแม่.....ดีใจมาก สงสัยต้องเป็นจดหมายชมพี่เอเป็นเด็กดีแน่ๆ......5555555
เช้าคุณแม่ก็ไปพบครูใหญ่ เย็นวันนั้น ที่บ้านเรียกประชุม มีคุณพ่อ คุณแม่ คุณตา พี่เลี้ยง น้าๆ และพี่เอ
อุ้ยดีใจ.....แม่ประกาศ วันนี้มีจดหมายเชิญผู้ปกครองไปพบครูใหญ่
ครูใหญ่ถามคุณแม่ว่า ที่บ้านลำบากเหรอ ถึงให้ลูกขายบ๋วยเค็มในโรงเรียน คุณแม่ตกใจมาก ขอโทษครูใหญ่ และบอกว่าจะไม่ให้ลูกสาวขายของในโรงเรียนอีก
คุณตาของพี่เอหัวเราะ.....555555 .....เก่งมาก เอโตไปไม่ลำบากแน่ รู้จักหาเงินตั้งแต่เด็ก พี่เอยิ้มแฉ่งเลยค่ะ
แต่คุณพ่อบอกว่าไม่ควรทำ เราไม่ควรเอาบ๋วยเค็มไปขายเพื่อน เราควรแบ่งปันให้เพื่อนมากกว่าเอาไปขายนะลูก พ่อซื้อมาให้ลูกเพราะเอชอบ แต่เอไม่ควรเอาไปขาย ต่อไปไม่ทำแล้วนะ พ่อจะให้เอเรียนพิเศษ เพราะเอเรียนไม่เก่ง
โอ้....ไม่ค่ะ เอชอบขายของ เอไม่เรียนพิเศษ เรียนในห้องก็เยอะแล้ว เอไม่ขายของก็ได้ แต่ไม่เรียนพิเศษ พ่อเลยยื่นข้อเสนอว่า ถ้าไม่เรียนพิเศษต้องอ่านหนังสือเพิ่ม หนังสืออะไรก็ได้ที่เอชอบ ให้อ่านก่อนนอนทุกคืน
ตั้งแต่นั้น คำพูดของพ่อ "พี่เอเรียนไม่เก่ง" มันฝังหัวค่ะ พี่เอเปลี่ยนตัวเองใหม่ ตั้งใจเรียนหนังสือในห้องเรียน เมื่อเรียนเสร็จ พี่เอเดินไปหลังห้องไปหาเพื่อนที่เรียนไม่เก่ง แล้วถามเพื่อนว่า จดทันมั้ย เราสอนให้มั้ย เพื่อนก็ยินดีให้พี่เอสอน และยืมสมุดพี่เอไปจด.....55555
การขายก็เริ่มต้นอีกครั้ง เมื่อห้ามขายบ๋วยเค็ม ก็ขายยางลบแทน เพื่อนเขียนผิดพี่เอเอายางลบให้เพื่อน สมุดสะอาดแล้ว เพื่อนถามพี่เอซื้อยางลบจากไหน จากที่ร้านเครื่องเขียน อยากได้เหรอ เราไปซื้อให้ 1 บาท เพื่อนก็ให้เงินพี่เอมา......
ไม่รู้ว่าตอนนั้น คืออะไร แต่สิ่งที่ทำ เพราะชอบขายของ อยากได้เงิน ไปซื้อหนังสือ เพราะไม่อยากเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียนก็เอาสมุดจดให้เพื่อนลอก และสอนการบ้านเพื่อน เป็นการทบทวนไปในตัว ขายดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด กล่องใส่ดินสอ ขายได้แต่ขายเฉพาะเพื่อนที่พี่เอสอนการบ้าน เทอมนั้นทำให้พี่เอสอบได้ที่ 5 เพื่อนพี่เอจากที่ท้ายๆ สอบได้ที่ 20 หรือ 25 พี่เอจำไม่ได้แล้ว
ขึ้นเทอม 2 คุณแม่ของเพื่อนก็มาที่ห้องถามหา เด็กหญิงอัจฉราภรณ์ ดียิ่ง....ใจตกถึงตาตุ่มเลย เหงือกแตก แย่แน่ๆ เพื่อนต้องฟ้องแม่เค้าว่าพี่เอขายเครื่องเขียนให้แน่ๆ ร้องไห้เลย
เปล่าเลยค่ะ คุณแม่ของเพื่อนซื้อขนมมาให้ และขอบคุณที่พี่เอช่วยสอนการบ้านเพื่อน......โอ้ยหัวใจจะวาย
พี่เอมีความสุขมากค่ะ ที่ไม่โดนเลิกขายของ ถึงจะทำผิดเป็นเด็กดื้อที่ไม่เชื่อฟัง ยังแอบขายของอยู่ แต่พี่เอแค่ได้รู้จักตัวเอง ชอบอะไร อยากทำอะไร จึงรู้ว่าหากอยากได้อะไรมา ต้องแรกด้วยการให้ก่อน
ขอบคุณตัวเอง ที่มาถูกทาง และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้น ที่เมื่อเริ่มอ่านหนังสือมากๆ ก็อยากเป็นนักเขียนบ้าง ปิดเทอมของทุกปีพี่เอจะไปทำงานเป็นพนักงานเดินอาหาร ที่ร้านอาหารเรือนแก้ว จ.น่าน ทำงานทุกวันเกือบ 2 เดือน ได้เงิน 1,000 บาท เอาให้คุณแม่ เพื่อไปซื้อหนังสือที่ร้านศึกษาภัณฑ์แถวราชดำเนิน แล้วเดินทางกลับสงขลา
อาชีพแม่ค้าและการเป็นคุณครูก็สร้างพี่เอมาตั้งแต่เด็กๆ โดยไม่รู้ตัว ปัจจุบันนี้พี่เอมีอาชีพเป็นแม่ค้าออนไลน์ขายสินค้าไปต่างประเทศทั่วโลกบน ebay และแบ่งปันความรู้เป็นคุณครูสอนการทำธุรกิจ ebay มีความสุขในงานที่ทำ มีอิสระในเรื่องเวลา ไม่มีหนี้สิน และสามารถส่งต่อแบ่งปันความรู้ให้กับผู้คนผ่านช่องทาง youtube มากกว่า 1,000 clip
อีกหนึ่งความฝันที่อยากทำให้สำเร็จในปี 2024 คือการเป็น "นักเขียน" ที่ถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ เป็นเหมือนนามบัตรของพี่เอ ที่เข้าถึงผู้คนได้มากขึ้น นี่เป็นสิ่งที่คิดในช่วงที่ป่วยผ่าตัดที่ผ่านมา ถ้าจะทิ้งอะไรก่อนไปอยู่กับพระเจ้า คือ การส่งมอบประสบการณ์ความรู้ในการทำอีเบย์ให้กับทุกคน เป็นท่อพระพร
แค่คิด พระเจ้าน่ารักมากค่ะ พระเจ้าทรงจัดเตรียมคุณครู "เซนเซแปะ" ให้พี่เอได้เรียนในคอร์ส How to Make Bestseller book เรียนสนุกมากค่ะ เป็นกลุ่มเพื่อนๆ ที่ชอบอ่านหนังสือ อยากเขียนหนังสือในงานที่ทำ ฟังเรื่องราวของเพื่อนๆ แล้วตื่นเต้นมากๆ
แล้วเจอกัน มีนาคม 2024 Bestseller Book ebay101
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น